سیاست جنایی ایران در قبال جرم تامین مالی تروریسم در پرتو الزامات بین المللی

تروریسم با ایجاد وحشت در سطح جهانی، کشورها را بر آن داشت تا به مقابله ی گسترده با آن برآیند. بدین منظور سازمان های بین المللی با تصویب کنوانسیون ها و قطعنامه های مختلف به مبارزه با تروریسم پرداختند. دامنه ی مبارزه با تروریسم از زمانی که مقابله با تامین مالی آن نیز مورد توجه قرار گرفت گسترده تر شد. منابع حقوق بین الملل به ویژه قطعنامه ی 1373 شورای امنیت، کنوانسیون بین المللی مبارزه با تامین مالی تروریسم مصوب 1999 و توصیه های گروه ویژه ی اقدام مالی، با الزامی کردن شیوه هایی خاص در برخورد با عمل تامین مالی تروریسم، کشورها را به مبارزه ی هر چه بیشتر با تامین مالی تروریسم سوق داده اند. در حال حاضر مبارزه با تامین مالی تروریسم از طرق مختلف از جمله اتخاذ تدابیر پیش گیرانه به منظور شناسایی پیش از موعد منابعی که در راستای کمک به عملیات تروریستی مورد نقل وانتقال واقع می گردند و همچنین اقدامات واکنشی مانند مجازات مرتکبین تامین مالی تروریسم و انسداد دارایی های آنان، به یک الزام بین المللی تبدیل گردیده است. نوشتار حاضر، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، ضمن بررسی الزامات بین المللی در مقابله با تامین مالی تروریسم و تطبیق آن با قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم و آیین نامه ی اجرایی آن، شیوه ی مقابله با تامین مالی تروریسم را در نظام قانونی ایران تبیین می نماید، سپس به تحلیل سیاست جنایی ایران در مقابله با تامین مالی تروریسم از حیث ایدئولوژی های حاکم بر آن یعنی امنیت گرایی در مقابل آزادی گرایی می پردازد.