ارزیابی روش تابع انتقال برای روندیابی سیلاب در بازه های رودخانه ای

داشتن مدل های دقیق و در عین حال ساده برای پیش بینی سیلاب، قابلیت های زیادی به سیستم های هشدار سیل اضافه می نماید. در این تحقیق سعی بر آن شد تا با استفاده از داده های دبی روزانه به مدت پانزده سال (سال های 2001 تا 2015) در شش ایستگاه هیدرومتری که در قالب سه بازه مطالعاتی بر روی رودخانه های زرینه رود و سیمینه رود قرار گرفته بودند و همچنین با استفاده از مدل تحلیلی ADZ و فرم گسسته زمانی آن که تحت عنوان تابع انتقال نام گذاری می شود، اقدام به روندیابی سیلاب در رودخانه های مذکور گردید. ابتدا درجه صورت و مخرج در تابع انتقال که نشان دهنده تعداد زیر بازه ها و نحوه اتصال آن ها به همدیگر است، استخراج شد که در این مطالعه، بهترین توابع انتقال بدست آمده دارای یک زیربازه تشخیص داده شدند. سپس خود مقادیر ضرایب صورت و مخرج تابع انتقال در هر سه بازه، از طریق جعبه ابزار CAPTAIN محاسبه شده و در کنار آن پارامتر های آماری مربوط به توزیع ها نیز شامل پارامتر یانگ (YIC)، Rt2 و EVN استخراج گردید و مقادیر مربوط به این پارامترها برای بازه داشبند بوکان-پل بوکان، آلاسقل-صفاخانه و پل قشلاق-پل آنیان به ترتیب به صورت سری های سه تائی (5/241-، 0/879 و 10/86-)، (3/954-، 0/903 و 9/43-) و (2/792-، 0/920 و 8/139-) بدست آمد. نمودارهای ترسیم شده از طریق این توابع انتقال، نشان دهنده انطباق بسیار خوب با داده های مشاهداتی است. در نهایت نتیجه گیری گردید که این روش از سایر روش های روندیابی سیل، که در دقیق ترین حالت خود شامل حل کامل معادلات سنت ونانت هستند، ساده تر می باشد.