نقد دیدگاه تطوری بودن عصمت امامان شیعه

شیعه در جهان امروز، مکتبی است با اندیشه های خاص در حوزه امامت که عصمت، از شاخص ترین اندیشه های آن به شمار می‎ آید. در دوران معاصر، برخی خاورشناسان و محققان جهان اسلام، اندیشه عصمت امام را محصول سده های دوم و سوم دانسته اند که عالمان و تئوری پردازان شیعه پیشنهاد کرده و جامعه شیعه در قرون بعدی پذیرفته اند. سوالی که مطرح است این که آیا اندیشه عصمت امام، نظریه ای تکاملی در طول حیات شیعه است؟ در این صورت این تفکر، یک اندیشه رسمی اسلامی به شمار نمی آید و باید آن را جعلی دانست؛ و یا این که اعتقاد یادشده، آموزه ای اسلامی است که در صدر اسلام رواج داشته و مسلمانان نخستین نیز به آن پای بند بوده اند؟ در این رساله، به گفتار و رفتار اصحاب و تابعین در کتب فریقین مراجعه شده تا با تحلیل نصوص و گزارش های مندرج در آن ها، و تکیه بر نقلیات روایی و تاریخی، موضوعی کلامی در حوزه اندیشه تشیع به ثمر بنشیند. قراین و نشانه هایی که در نوشتار پیش رو به آن ها استناد می شود، موید اصالت این تفکر به عنوان اندیشه ای اسلامی است که از نخستین روزهای ظهور اسلام رواج یافته و مسلمانان نیز با آن آشنایی داشته اند.