اثر کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد و کیفیت دانه ذرت در شرایط آبیاری کامل و تنش خشکی

این تحقیق باهدف بررسی امکان استفاده از ازتوباکتر و ورمی کمپوست به عنوان کودهای زیستی به منظور کاهش مصرف کودهای شیمیایی در زراعت ذرت و در سال های 1392 و 1393 به مدت دو سال در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه انجام شد. تحقیق به صورت دو آزمایش در دو سایت به فاصله 10 متر از یکدیگر اجرا گردید. سایت ها شامل آبیاری کامل و تنش خشکی بر اساس 65 درصد نیاز آبی گیاه بودند. هر آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار مصرف ازتوباکتر در بلوک های اصلی در دو سطح (مصرف و عدم مصرف) و کودهای شیمیایی و ورمی کمپوست در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای کودی دیگر شامل کود شیمیایی N.P.K در سه سطح (بدون مصرف، 50 درصد و مصرف 100 درصد کودهای شیمایی بر اساس آزمون خاک) و ورمی کمپوست در چهار سطح (صفر، 2، 4 و 6 تن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد با استفاده از شش تن در هکتار ورمی کمپوست می توان تا 50 درصد مصرف کودهای شیمیایی را کاهش داد و عملکرد دانه در تیمار مصرف توام شش تن در هکتار ورمی کمپوست و کودهای شیمیایی به میزان 50 درصد نیاز گیاه بر اساس آزمون خاک با تیمار مصرف کودهای شیمیایی به میزان 100 درصد نیاز گیاه تفاوت معنی داری نداشت. همچنین مصرف ورمی کمپوست کیفیت بذر ذرت را افزایش داد.