بررسی و مقایسه ی شیوع خطاهای درمان ریشه ی دانشجویان دندان پزشکی عمومی آموزش دیده با و بدون ماکت سر در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

درمان ریشه، یکی از مهم ترین درمان ها جهت رسیدن به سلامت دهان و دندان می باشد و تا حدود زیادی، موفقیت درمان وابسته به خطاهای درمان ریشه است و با توجه به این که خطاهای درمان، تحت تاثیر نوع آموزش دندان پزشکان قرار دارد، هدف ما از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی شیوع خطاهای ایجاد شده در درمان های ریشه ی دانشجویان آموزش دیده با و بدون ماکت سر انسان در دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال های 1389 و 1391 بود. ددر این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی (کوهورت تاریخی)، تعداد 400 پرونده مربوط به دانشجویان ورودی 89 که بدون هدفانتوم آموزش دیده بودند و تعداد 400 پرونده مربوط به دانشجویان ورودی 91 که با هدفانتوم آموزش دیده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. پرونده ها ابتدا توسط یک نفر از اعضای بخش پذیرش، کدگذاری شدند و سپس توسط دو محقق خطاهای درمان ریشه، طی مراحل تهیه ی حفره ی دسترسی، آماده سازی و پر کردن کانال ها مورد بررسی قرار گرفتند. این خطاها به صورت دوسوکور جمع آوری شد و با نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و با آزمون آماری کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. p value کمتر از 0/05، به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. در مطالعه ی حاضر درمان کانال ریشه ی انجام شده در بین دانشجویان دندان پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در 67/5 درصد موارد به طور مناسب و کافی بوده است و میزان شیوع کلی خطای درمان ریشه نیز در بین دانشجویان، برابر با 32/5 درصد بود. بیش ترین میزان فراوانی خطاهای درمان ریشه بین دانشجویان مربوط به خطای Overfill با 43/9 درصد و کم ترین خطای درمان ریشه بین دانشجویان، مربوط به خطای Furcal perforation با 0/37 درصد بود. میزان شیوع خطای درمان ریشه در بین دانشجویان ورودی 89 برابر با 41/6 درصد و برای دانشجویان ورودی 91 برابر با 23/4 درصد بود. مطالعه ی حاضر نشان داد که میزان شیوع خطاهای درمان ریشه در دانشجویانی که با استفاده از هدفانتوم آموزش دیده اند به طور معنی داری کمتر از دانشجویان آموزش دیده بدون هدفانتوم بود، بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش دانشجویان دندان پزشکی با استفاده از ماکت سر، می تواند باعث کاهش خطاهای درمان ریشه بین دانشجویان شود.