بررسی روش تداخل سنجی برشی در تشخیص عیوب در مواد مختلف

روش تداخل سنجی برشی یا برش نگاری، یکی از روش های نوری غیرتماسی و تمام-ناحیه برای ارزیابی غیرمخرب قطعات و مجموعه ها می باشد. در این روش گرادیان جابه جایی سطح به طور مستقیم اندازه گیری می شود. پس از پردازش تصویر، الگوهای هاله ای سطح تحت بارگذاری بدست می آید. از این روش به طور عمده در پیدا کردن عیوب سطحی و زیر سطحی در قطعات استفاده می شود. سایر کاربردهای برش نگاری شامل اندازه گیری کرنش، شناسایی خواص مواد، ارزیابی تنش های پسماند، تشخیص نشتی، مطالعه ارتعاشات سازه و اندازه گیری های سه بعدی می باشد. به دلیل اندازه گیری مستقیم گرادیان های جابه جایی و حساس نبودن به ارتعاشات محیط، برش نگاری علاوه بر محیط های آزمایشگاهی، کاربرد بسیار گسترده ای در محیط های صنعتی دارد که این ویژگی باعث تمایز این روش با سایر روش های نوری شده است. از این روش بیشتر در شناسایی عیوب قطعات مواد مرکب و فلزی استفاده می شود. در این مقاله به بررسی تکنیک ها، تجهیزات، نحوه ی عملکرد، پردازش تصاویر، نوع بارگذاری با توجه به جنس قطعه و نوع عیب با تاکید بر چند پژوهش کاربردی در این زمینه، پرداخته شده است.