بررسی عوامل موثر بر نهادمندسازی نظام ملی اعتبارسنجی در آموزش عالی ایران

در دو دهه گذشته تحولات ناشی از جهانی شدن، فناوری اطلاعات و ارتباطات، اقتصاد دانایی محور، دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی را در معرض تغییرات اساسی قرار داده و با چالش های جدی روبه رو ساخته است. یکی از چالشهای فرا روی دانشگاه ها در حال حاضر، مساله کیفیت است که امروزه توجه به این مقوله بیش از پیش ضرورت یافته است، به گونه ای که تلاش های فراوانی برای ارزیابی کیفیت وارتقاء آن در اغلب کشورهای دنیا صورت گرفته است. از جمله این اقدامات، شکل گیری و استقرار سازمان ها و نهادهای ملی، منطقه ای و بین المللی اعتبار سنجی برای بهبود و ارتقاء کیفیت دانشگاه هاست. در ایران نیز تلاش های محدودی در زمینه ارزیابی کیفیت دانشگاه ها انجام گرفته است، اما این تلاش ها وافی به مقصود نبوده  است. با توجه به بین المللی شدن آموزش عالی و ضرورت ورود موثر دانشگاه های ایران در فضای رقابتی امروز، نیاز به استقرار نظام اعتبار سنجی در آموزش عالی ایران بیش از گذشته احساس میشود. بر همین اساس، نگارندگان در این مقاله، به بررسی عوامل موثر در نهادمندی سازی نظام ملی اعتبار سنجی پرداخته اند. این عوامل، شامل عوامل ساختاری، فرهنگی و اقتصادی است. در این بررسی، از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. ابتدا تعداد 10 پژوهش در زمینه ارزیابی و اعتبار سنجی از میان پژوهشها و مطالعات انجام شده برای بررسی و تحلیل محتوا انتخاب شد. بعد از بررسی اسناد دهگانه از منظر عوامل ذکر شده، داده های حاصل از این بررسی به شیوه کیفی مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفتند. نتایج کلی بیانگر آن است که همه عوامل ساختاری، فرهنگی و اقتصادی مطرح شده، نقش تعیین کنندهای در شکل گیری و استقرار نظام ملی اعتبار سنجی در آموزش عالی ایران دارند.