ارزیابی پروژه های ساخت بر اساس فاکتورهای ریسک با استفاده از مدل یکپارچه فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و روش ویکور فازی

برنامه ریزی برای مقابله با ریسک و مدیریت آن در هر پروژه ای از مهم ترین قدم هایی است که در ابتدای تعریف پروژه و قبل از شروع کار باید به آن پرداخته شود. پروژه های ساخت در محیط پیچیده دینامیکی شروع می شوند و به دلیل ارتباط تنگاتنگ بین پارامترهای پروژه و محیط ناشناخته بیرونی با عدم قطعیت و ریسک های زیادی مواجه می باشند. در این مقاله به ارزیابی و اولویت بندی پروژه های ساخت بر اساس فاکتورهای ریسک با استفاده از تلفیق روش های تصمیم گیری چندمعیاره فرایند تحلیل سلسله مراتبی و روش ویکور در شرایط فازی پرداخته می شود. به دلیل وجود عدم قطعیت های موجود در داده ها از مفاهیم فازی برای مدل سازی عدم قطعیت داده ها بهره جسته می شود. در این تحقیق، فاکتورهای ریسک تاثیرگذار بر موفقیت پروژه های ساخت با استفاده از ادبیات موضوع و نظرات خبرگان استخراج می شوند. از روش AHP فازی برای تعیین میزان اهمیت فاکتورهای ریسک و از روش ویکور فازی برای ارزیابی پروژه های ساخت بر اساس فاکتورهای ریسک استفاده می شود. نتایج حاصل از پیاده سازی روش AHP فازی نشان می دهد که از بین فاکتورهای اصلی ریسک، ریسک زمان و ریسک هزینه اهمیت بالاتری نسبت به سایر فاکتورهای ریسک دارند. همچنین، ضعف در برنامه زمان بندی ساخت وساز، فروپاشی (عیب و نقص) ساخت، و قیمت بالای مناقصه به عنوان مهم ترین زیرفاکتورهای ریسک شناخته شدند. در انتها، از روش پیشنهادی برای ارزیابی و اولویت بندی 5 پروژه ساخت در حوزه راه سازی در اصفهان استفاده می شود.