بررسی و تحلیل زیبایی شناسی هنر فلزکاری دوره ساسانی

دوره ساسانیان هنر فلزکاری دارای ارج و مرتبه والایی در دربار بوده و همواره مورد توجه سلاطین و اشراف زادگان بود. در این دوره هنر فلزکاری به اوج شکوفایی خود رسیده و حتی در مدت زمانی کوتاه از مرزهای امپراتوری ساسانیان فراتر رفته و در مقام هدیه به عنوان نشان قدرت و مشروعیت سلاطین ساسانی به دربار سایر ملل راه یافت. در دوره هایی که خزانه سلاطین پر بود آثار فلزی از فلزات گرانبها همچون طلا و نقره تهیه میشد و در زمان تنگدستی و رکود خزانه آثار هنری با آهن و فولاد ساخته شده و از روکش و نقوش طلایی و نقره استفاده شده است. هنرمندان برای تزئین سطوح خارجی و بعضا داخلی این آثار گرانبها عموما از نقوش گیاهی و خصوصا پیکره جانوران استفاده میکردند. دلبستگی هنرمندان این دوره به نمایش پیکره جانوران از درندگان، چهارپایان، پرندگان و حتی جانوران پنداری و ترکیبی همچون اژدها، سیمرغ، دیو، پری و جز آنها، اغلب ریشه در اعتقادات اسطورهای دینی مردم این دوران داشته است. در این فرم و مبانی ، آیینی ، از لحاظ اسطورهای ، گیاهی و هندسی ، پژوهش، تلاش بر این است تا از طریق بررسی نقوش جانوری با نوع و جایگاه این آثار در هنر فلزکاری این دوره، خصوصا از لحاظ ارزش هنری شناسایی شود. ، عناصر و نیروهای بصری توصیفی است و بر اساس ویژگی های تعدادی از ظروف دورهی ساسانی موجود در ، روش انجام این پژوهش از نوع تحلیلی موزه ها مانند بشقاب، کاسه، جام، ابریق، ریتون و جواهرآلات انجام گرفته است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش همچنین استفاده از سایت های اینترنتی موزه های داخلی و ، مشاهده آثار هنری، مطالعه ی کتابخانه ای ، فیش های تحقیقاتی تنها ، خارجی محل نگهداری آثار فوق الذکر بوده است. نتایج کلی حاکی از آن است که نقوش در هنر فلزکاری ساسانی جنبه تزئینی ندارند بلکه نماینده معانی و مفاهیم آیینی و فرهنگی هستند که با اولویت قرار دادن پیام نمادین اصول و محتوا نیز مد نظر قرار میگیرند ، مبانی هنری تا حد زیادی در جهت افزودن زیبایی هنری,محتوا نیز مبدا نظر می گیرند.