حذف نیترات از آبهای زیرزمینی بصورت درجا با منابع کربنی مایع

نیترات در طبیعت به واسطه فعالیت های میکروبی می تواند به نیتروژن یا دیگر شکل ها تغییر یافته و حذف شود. روش های مختلفی برای حذف نیترات از آبها وجود دارند که رایج ترین آنها، استفاده از بسترهای نیترات زدایی است. در این پژوهش با طراحی بسترهای نیترات زدایی حاوی مخلوطی از خاک و چهار منبع کربنی مایع شامل گلوکز، استات، اتانول و متانول عملکرد آنها برای حذف نیترات آب زیرزمینی بررسی شد. به همین منظور از یک ستون پلکسی گلاس به عنوان ستون ماریوت (منبع آب) و یک ستون پلکسی گلاس دیگر به عنوان محیط متخلخل پر شده با خاک با بافت لوم رسی به طول 50 و قطر 10 سانتی متر استفاده شد. نمک نیترات پتاسیم برای ساختن غلظت 100 میلی گرم بر لیتر نیترات استفاده شد. این پژوهش در دو نسبت C/N 5/1و 5/3 انجام شد و اندازه گیری غلظت نیترات خروجی تا حجم منفذی10 ادامه داشت. نتایج نشان داد با گذشت زمان، میزان غلظت نیترات خروجی کاهش یافت به طوری که با گذشت 250 ساعت از شروع آزمایش مقدار غلظت خروجی به مقدار ثابتی رسید. راندمان حذف در گلوکز 83/97، استات 97، اتانول66/98 و متانول 99 درصد بدست آمد و بنابراین متانول بیشترین کارایی را در حذف نیترات داشته و توانسته است نیترات به غلظت 100 میلی گرم در لیتر را به 1/2میلی گرم بر لیتر برساند. متانول با تعداد 131000 باکتری، بیشترین میزان رشد باکتری را در نسبتC/N 5/3 داشت. در واقع با افزایش غلظت ماده کربنی میزان رشد باکتری ها افزایش و میزان غلظت نیترات کاهش یافت، در نتایج حاصل از آزمون همبستگی، تفاوت میانگین های دو جامعه از سطح اطمینان 5 درصد کوچکتر است که اختلاف معنی داری بین غلظت منابع کربنی وجود داشت.