تحقیقی در خصوص عملکرد رده بندی، رده بندی کننده های فازی براساس نظریه مجموعه فازی

پیچیدگی های اهداف و ابهامات ذهن انسان، توجه قابل ملاحظه ای از محققین مطالعه ی الگوریتم های رده بندی فازی را جلب نموده است. دراین مقاله، مفهومی از انتروپی نسبی فازی برای اندازه گیری واگرایی بین دو مجموعه ی فازی را پیشنهاد میکنیم. با بکار بردن انتروپی نسبی فازی، این نتیجه را که الگوها با فازی بودن بالا به مرز رده بندی نزدیک است، اثبات می کنیم. از این رو، این مطلب در رده بندی مسائلی که الگوهای فازی بودن بالا بطور صحیح رده بندی شده اند نقش بزرگی را ایفا می کند. در ضمن، نتیجه ای را ترسیم می کنیم که فازی بودن یک الگو و عدم قطعیت برچسب رده آن معادلند. همانگونه که مشخص است، انتروپی نه تنها عدم قطعیت متغیر تصادفی را می سنجد، بلکه مقدار اطلاعات حمل شده توسط متغیر را نیز نشان میدهد. از این رو، یک رده بندی کننده فازی با فازی بودن بالا اطلاعات زیادی در مورد مجموعه ی آموزش را حمل خواهد کرد. بنابراین، علاوه بر برخی از محک های ارزیابی مانند دقت رده بندی، میتوانستیم اجرای رده بندی را از منظر فازی بودن رده بندی کننده مطالعه کنیم. به منظور اطمینان از عینی بودن در مواجهه با الگوهای دیده نشده، می بایست از اطلاعات مربوط به مجموعه الگوی شناخته شده استفاده کامل به عمل آوریم و در روند یادگیری، مفروضات ذهنی نداشته باشیم. در نتیجه، برای مسائل با محدودیتهای تصمیم تا حدودی پیچیده، بخصوص تحت شرایطی که یک درگاه دقت آموزش قطعی برقرار شده، نشان میدهیم که یک رده بندی کننده فازی با فازی بالا دارای یک عملکرد تعمیم داده شده، خوب است.