اثرات بیوچار برگ خرما بر هدایت هیدرولیکی اشباع و ضرایب رطوبتی خاک لوم رسی شنی

ماده آلی خاک نقش مهمی در بهبود ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی ایفا می کند. بیوچار سبب بهبود ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک می شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش زمان بر اثرات برگ خرما و بیوچار حاصل از آن بر هدایت هیدرولیکی و ضرایب رطوبتی خاک لوم شنی رسی انجام گرفت. برگ خرما و بیوچار به طور یکنواخت و به صورت پودری با خاک عبور داده شده از الک 4 میلی متری مخلوط شد و به صورت طرح فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی با دو فاکتور زمان در چهار سطح و فاکتور برگ خرما و بیوچار هر کدام در چهار سطح در 3 تکرار انجام گرفت. هدایت هیدرولیکی اشباع (Ks)، رطوبت ظرفیت زراعی (θFC)، رطوبت نقطه پژمردگی دایم (θPWP)، آب قابل استفاده گیاه (PAWC) و ظرفیت زراعی نسبی (RFC) تعیین شدند. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری (01/0>P) بین تیمارها وجود دارد. کاربرد 5/0، 1 و 2 درصد وزنی برگ خرما هدایت هیدرولیکی اشباع را به ترتیب 2/24، 7/17 و 3/74 درصد افزایش داد. کاربرد 5/0 درصد وزنی بیوچار 4/39 درصد کاهش و تیمار 1 و 2 درصد آن به ترتیب باعث افزایش 4/29 و 4/41 درصد در هدایت هیدرولیکی گردید. اثرات نوع ماده اصلاحی بر RFC ، θPWP و PAWC و اثر سطوح کاربرد بر همه ضرایب رطوبتی خاک افزایش معنی دار(01/0>P) بود. اثرات متقابل زمان، نوع ماده اصلاحی و سطوح کاربرد بر PAWC و θPWP در سطح آماری (01/0>P) و بر RFC در سطح آماری (05/0>P) تفاوت معنی داری دارند و این اثرات بر θFC معنی دار نبود.