مطالعه آزمایشگاهی عملکرد خاکریز مسلح شده روی حفره کم عمق

در پژوهش حاضر، پایداری حفره های کم عمق زیرزمینی و پوشش خاک ماسه ی مسلح آن به صورت آزمایشگاهی مطالعه شد. تاثیر عواملی، مانند: عمق استقرار، تعداد لایه ها، و طول مسلح کننده در نشست سطحی، معیاری از عملکرد با کاهش پیوسته ی فشار هوای حفره ارزیابی
شد. واکنش حفره به شرایط محیطی با تغییر فشار هوای وارد بر پوسته ی نازک آن شبیه سازی شد. فشار هوا و نشست سطحی، یک لحظه قبل از ناپایداری حفره و نیز نشست نهایی پس از فروریزی کامل حفره به عنوان شاخصی از عملکرد مسلح سازی انتخاب شدند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که با افزایش تعداد لایه های مسلح کننده، پوشش خاکی روی حفره، عملکرد بهتری در تحمل نشست بیشتر دارد؛ اما این بهبود وضعیت به تعداد لایه ی معینی محدود است. همچنین با افزایش طول مسلح کننده، عملکرد پوشش خاکی بهتر می شود؛ اما این تاثیر فقط تا طول معینی، متناسب با قطر حفره قابل توجه است.