ارزیابی بخار آب ‏قابل‏ بارش داده های ERA-Interim و NCEP-NCAR با رادیوسوند برای ایستگاه شیراز

بخار آب نقش مهمی در ترازمندی رطوبتی جو و نیز فرآیند بارش در لایه پایینی وردسپهر ایفا می کند. در این مطالعه، روند تغییرات بخار آب قابل بارش که جمع بخار آب در لایه های مختلف می‏باشد، با استفاده از داده‏های رادیوسوند برای ایستگاه همدیدی شیراز برای دوره 2017- 1990 تحلیل شده است. همچنین داده‏های بازتحلیل پایگاه داده NCEP-NCAR و ERA- Interim از مرکز ECMWF دریافت و جهت مقایسه مورد استفاده قرار گرفتند. با استفاده از آماره آزمون من-کندال، روند معنی داری در بخار آب قابل بارش داده‏های رادیوسوند و ECMWF  برای تمامی ماه‏ها (به جز داده‏های رادیوسوند در ماه اوت) مشاهد نشد. روند بخار آب قابل بارش داده‏های رادیوسوند برای بیش تر ماه ها کاهشی و غیرمعنی دار می‏باشد. اما آزمون های شیب خط و من-کندال هر دو نشان دادند که روند سالانه داده های NCEP-NCAR  معنی دار و افزایشی است. نرخ کاهشی و افزایشی بخار آب قابل بارش داده های رادیوسوند و NCEP-NCAR به ترتیب 29/0 و 52/0 میلی‏متر در هر دهه است. برای تمامی ماه‏ها (به جز آوریل)، بین داده‏های رادیوسوند و ERA- Interim یک همبستگی مثبت در سطح معنی داری %5 وجود دارد. اما ضریب همبستگی پیرسون برای NCEP-NCAR برای هیچ یک از ماه ها معنی دار نیست. تفاوت میانگین داده‏های بخار آب قابل بارش ERA- Interim و NCEP-NCAR به ترتیب کم برآوردی و بیش برآوردی را نشان می‏دهند. جذر میانگین مربعات خطا میان داده های رادیوسوند و ERA- Interim به طور کلی کم تر از NCEP-NCAR است. در مجموع، داده های ERA- Interim  دقت بالاتری دارند و با داده‏های رادیوسوند سازگارتر می‏باشند.