طراحی و ارزیابی ساختاری و عملکردی سازه های نوین ایمنوتوکسینی موثر بر سرطان تخمدان در شرایط شبه فیزیولوژیک

ایمنوتوکسین ها با قابلیت هدف گذاری هوشمند و القای مرگ سلول های سرطانی مبتنی بر حضور لیگاند اختصاصی مرتبط با آنتی ژن و بخش توکسینی راهکاری اساسی در درمان بیماری های سرطانی هستند. بنابراین آشکارسازی آنتی ژن های اختصاصی سطح سلول های سرطانی و اجزای تشکیل دهنده این نوع از داروها و سرهم بندی آنها مبتنی بر لینکرهای پپتیدی گام اساسی در طراحی این نوع از داروها است که در این تحقیق مبتنی بر علم محاسبات در ارتباط با سرطان تخمدان در دستور کار قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق در گام نخست، منجر به آشکارسازی 29 آنتی ژن با قابلیت بیان در سطح سلول های سرطانی تخمدان با بیشترین و اختصاصی ترین بیان در ارتباط با آنتی ژن های MAGE4 و CA125 شد. مدل ساختاری MAGE4 تعیین و الگوی بیانی آن بر سطح غشای مبتنی بر حضور پروتئین های HLA تعیین شد. از سویی دیگر، بین مولکول های پروتئینی قابل اتصال به این آنتی ژن TRIM69 به عنوان کارآمدترین لیگاندها انتخاب شد. در ادامه، سرهم بندی دمین توکسینی مشتق از کورینه باکتریوم دیفتری به لیگاند انتخابی با استفاده از لینکر (GGGGS)3 در 5 حالت مختلف منجر به ایجاد 50 سازه نوترکیب با کیفیت و ساختار متفاوت شد که در این میان مدل ساختاری داروی پروتئینی کدشده از سازه S4، بهترین پایداری ساختاری و عملکردی از دیدگاه میل اتصالی و ایمنوژنسیتی پس از قرارگیری در شرایط شبه واقعی را نشان داد. به طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق منجر به معرفی آنتی ژن MAGE4 به ‎عنوان نامزدی مناسب در اهداف داروهای ایمنوتوکسینی موثر بر علیه تخمدان و طراحی ایمنوتوکسینی موثر بر این آنتی ژن با قابلیت مطلوب ساختاری و عملکردی شد که باید مورد آزمون های آزمایشگاهی قرار گیرد.