اثرات متقابل سالیسیلیک اسید و پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه ماش (Vigna radiata Wilczek) تحت رژیم های مختلف رطوبتی

به منظور بررسی اثرات سالیسیلیک اسید و پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش تحت رژیم های مختلف رطوبتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه رازی اجرا گردید. تیمارها شامل تنش رطوبتی در سه سطح (رطوبت خاک معادل 30، 60 و 100 درصد ظرفیت زراعی)، سوپر جاذب در سه سطح (0، 0/3 و 0/5 درصد وزنی) و سالیسیلیک اسید در چهار سطح (0، 250، 500 و 750 میکرومولار) بودند. نتایج نشان داد که بیش ترین عملکرد دانه (20/7گرم در بوته)، عملکرد بیولوژیک (4/51 گرم در بوته) و تعداد دانه در بوته (1/79) در تیمار رطوبت کامل ظرفیت زراعی و کاربرد 0/3 درصد سوپر جاذب و 750 میکرومولار سالیسیلیک اسید و کم ترین مقادیر نیز (به ترتیب0/13 و 7/5 گرم در بوته و 2/16 دانه) در تیمار 30 درصد ظرفیت زراعی و بدون کاربرد سوپر جاذب و سالیسیلیک اسید حاصل گردید. بطورکلی، غلظت 500 میکرومولار سالیسیلیک اسید و 0/3 درصد سوپر جاذب، توانست اثر تنش شدید رطوبتی بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش را کاهش دهد.