بررسی اثر بخشی سناریو های مختلف احیای دریاچه ارومیه با استفاده از مدل هیدرودینامیکی دوبعدی

به دلیل ضرورت و اهمیت ارائه یک بستر علمی برای گزینه های احیا و مدیریت سطح دریاچه ارومیه، در این تحقیق به بررسی اثربخشی سناریو های مطرح با استفاده از مدل هیدرودینامیک دوبعدی MOHID پرداخته شده است. سناریو های در نظر گرفته شده عبارتند از: S1) سناریوی ادامه وضع موجود،S2) سناریوی بستن گذرگاه شهید کلانتری وS3) سناریوی عدم یکپارچه سازی دریاچه و تقسیم آن به دو بخش از محل جزیره ها. داده های دوره آماری 8 ساله 2000 تا 2008 به دلیل در بر گرفتن افت شدید تراز آب دریاچه و همچنین وجود نوسانات زیاد، برای شبیه سازی سناریو ها انتخاب شدند. پس از گردآوری داده ها و ورودی های مورد نیاز، واسنجی مدل انجام شد و در ادامه مدل برای هر یک از سناریو ها اجرا گردید. نتایج نشان داد بخش جنوبی دریاچه در سناریوی S2 در مواقعی با رسیدن به تراز اکولوژیک دریاچه (1274/1متر از سطح دریا)، در کل شرایط بهینه و بهبود یافته ای از نظر تراز آب، سطح دریاچه، حجم آب و همچنین حجم تلفات تبخیر نسبت به سناریوی S1 پیدا می کند. در سناریوی S3، علی رغم کاهش تلفات تبخیر در بخش جنوبی دریاچه، تراز اکولوژیک دریاچه در هیچ دوره ای حفظ نمی شود و در نهایت هم تراز دریاچه به 4/1271 متر می رسد. بخش شمالی دریاچه نیز با تراز آب 1271/03متر و تلفات تبخیر بالا، در انتهای دوره مدل سازی وضعیت خوبی را تجربه نخواهد کرد.