تدوین و ارزیابی اثربخشی بسته آموزشی رفتار ترافیکی در میزان یادگیری رفتارهای ایمن ترافیکی در کودکان مقطع ابتدایی (چهار پایه)

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش بسته ترافیکی ایمن ارائه شده در یادگیری کودکان دختر و پسر در پایه های اول، دوم، پنجم و ششم ابتدایی بود. روش پژوهش حاضر، آزمایشی از نوع «شبه آزمایشی» و با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان (7-12 ساله) پایه های اول، دوم، پنجم و ششم ابتدایی (پسرانه و دخترانه) است که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از مدارس ابتدایی شهر تهران با حجم نمونه ای به تعداد 240 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه به تعداد 30 نفر در هریک از پایه ها و جنسیت ها قرار گرفتند. در این پژوهش، بسته رفتارهای ترافیکی ایمن در 8 جلسه 60 دقیقه ای به گروه آزمایش آموزش داده شد؛ اما گروه گواه، مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش، پرسش نامه پژوهشگرساخته بر اساس ماده قانون های مقررات راهنمایی و رانندگی در سه حوزه عابر پیاده، دوچرخه سوار و سرنشین ماشین با 35 سوال 4 گزینه ای بود. این پرسش نامه با استفاده از روش اعتبار صوری، تعیین اعتبار شد و برای تعیین پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ (%91) استفاده شد. یافته های توصیفی پژوهش حاضر و شاخص های آماری مانند میانگین و انحراف معیار پیش آزمون و پس آزمون متغیر رفتارهای ایمن ترافیکی پسران و دختران به تفکیک گروه و پایه تحصیلی نشان می دهد که در گروه پسران و دختران، میانگین گروه آزمایش در بین دانش آموزان کلاس های اول، دوم، پنجم و ششم، تغییر محسوسی نسبت به گروه کنترل داشته اند. همچنین نتایج فرضیه ها با درنظرگرفتن نتایج تحلیل کوواریانس و در ادامه، تحلیل آماری و آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان می دهد که تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و گواه و پایه های تحصیلی متفاوت وجود دارد؛ اما به لحاظ جنسیتی، تفاوت معناداری بین دانش آموزان دختر و پسر دیده نمی شود و پیشرفت آن ها به یک اندازه بوده است.