چشم انداز روابط عراق با حوزه عربی

در پی سرنگونی رژیم بعثی صدام و شکل گیری نظام سیاسی جدید در عراق، سیاست این کشور در برخورد با حوزه عربی و بین الملل در راستای حل اختلافات برجای مانده از دوران صدام، کاهش تنش با کشورهای همسایه و عدم دخالت در امور داخلی آنها و حضور فعال در مجامع بین المللی به ویژه در موضوعاتی مانند مبارزه با تروریسم، افراط گرایی و چالش های زیست محیطی بوده است.
در سمت مقابل، دولت های عربی در قبال ساخت سیاسی عراق جدید رویکرد تقابلی را به کار گرفتند زیرا این دولت ها، عراق با محوریت شیعه را نمی پذیرفتند و از سوی دیگر ضمن به حاشیه رفتن جریان سنی در عرصه سیاسی، نسبت به تاثیرگذاری نظام حاکمیتی این کشور در منطقه که بر پایه مولفه های دموکراسی شکل گرفته بود، بیم داشتند و این در حالی بود که حکومت های عراق پسا 2003 با تقویت بال عربی عراق به دنبال جلب اعتماد کشورهای عربی و بهبود مناسبات این کشور با دولت های عربی بودند.
بعد از ورود داعش به عراق و موفقیت نیروهای عراقی با محوریت حشد شعبی در مهار و کنترل این گروه تروریستی، رویکرد کشورهای عربی و به طور خاص عربستان سعودی در تعامل با حاکمیت شیعی عراق با یک تغییر تاکتیکی همراه بود و نزدیکی و تعامل هر چه بیشتر با جریان های شیعی و حاکمیت عراق در دستور کار این کشورها قرار گرفت.
در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای و انجام مصاحبه تلاش شده، ضمن تبیین پیش ران ها و پس ران های تقویت روابط حاکمیت عراق با حوزه عربی، به سناریوهای احتمالی روابط عراق با حوزه عربی (به طور خاص سعودی) پرداخته شود.
یافته های مقاله حاکی از آن است که منحنی همکاری ها و مناسبات عراق با عربستان سعودی در کوتاه مدت و یا حتی میان مدت رو به رشد خواهد بود اما روند تعاملات دو طرف، با توجه به اینکه رویکرد جدید عربستان به عراق جنبه تاکتیکی داشته و سعودی به صورت راهبردی به دنبال تقویت مناسبات با عراق نیست، در بلندمدت تداوم نخواهد یافت.