رابطه ی دانشجویان ایرانی زبان فرانسه با نگارش: بعد عاطفی

«رابطه با نگارش» مفهومی است که توسط باره دو مینیاک (2000) مطرح شده و توسط شرتران و بلزر (2008، 2010، 2016) توسعه داده شده است. این مفهوم در برگیرنده ی رابطه ی معنایی بین فرد و نگارش است. مطالعه ی رابطه ی دانشجویان ایرانی اهمیت زیادی دارد، زیرا این امکان را برای ما فراهم می کند که نظریاتی درباره ی مشکلات زبان آموزان در نگارش مطرح کنیم که از جنبه های صرفا زبانی فراتر می روند. در مدل شرتران و بلزر این مفهوم شامل چهار جنبه ی اصلی (عاطفی، ارزشی، تصوری و عملی) می شود.
در این مقاله، ما قصد داریم با بهره گرفتن از پرسشنامه ای که در چارچوب یک رساله ی دکتری (1397 در دانشگاه تربیت مدرس) طراحی و اعتبارسنجی شده است، به مطالعه ی بعد عاطفی رابطه ی دانشجویان ایرانی زبان فرانسه با نگارش بپردازیم. نتایج این نظرسنجی که بر روی 90 شرکت کننده انجام شد، نشان داد که بیشتر دانشجویان ایرانی زبان فرانسه رابطه ی عاطفی مطلوبی با نگارش دارند. همچنین، آزمون ها نشان دادند که بین نمره ی بعد عاطفی و بعد عملی رابطه ی دانشجویان با نگارش همبستگی وجود دارد.