ارزیابی فعالیت ماتریکس متالوپروتیینازهای 1 و 13 در بافت و پلاسمای بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با ویژگی های بالینی بیماری

آنزیم های متالوپروتییناز می توانند منجر به هضم ماتریکس خارج سلولی و تسهیل متاستاز سلول های سرطانی به سایر بافت ها گردند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی فعالیت ماتریکس متالوپروتیینازهای 1 و 13 در بافت و پلاسمای بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با ویژگی های بالینی بیماری بود.

مطالعه حاضر به صورت تجربی- پژوهشی در مرکز تحقیقات سرطان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از فروردین تا اسفند 1396 انجام گرفت. تعداد 25 بیمار با سرطان پستان غیرمتاستاتیک لومینال A در مراحل 2 یا 3 بیماری و 8 فرد سالم وارد مطالعه شدند. ابتدا چند نمونه بیوپسی از بافت پستان و ml 10 خون کامل از همه شرکت کنندگان گرفته شد. سپس از روش زیموگرافی کلاژن جهت بررسی فعالیت ماتریکس متالوپروتیینازهای 1 و 13 استفاده گردید.

نتایج نشان داد که میزان فعالیت ماتریکس متالوپروتیینازهای 1 و 13 در پلاسمای بیماران در مقایسه با افراد سالم افزایش معناداری داشت (به ترتیب P=0/0055 و P=0/0263). برخلاف ماتریکس متالوپروتییناز 13، سطح میزان فعالیت ماتریکس متالوپروتییناز 1 در بافت تومور و پلاسمای بیماران تفاوت معناداری داشت (P=0/0227). همچنین سطح فعالیت پلاسمایی متالوپروتییناز 1 (P=0/0037) و متالوپروتییناز 13 (P=0/0311) تفاوت معناداری در مراحل 2 و 3 بیماری نشان داده اند. برخلاف ماتریکس متالوپروتییناز 13، الگوی سطح فعالیت متالوپروتییناز 1 در وضعیت گره های لنفاوی بین نمونه های بافت (P=0/03) و پلاسما (P=0/015) تفاوت معناداری نشان داده است.

 مطالعه غلظت پلاسمایی متالوپروتیینازهای 1 و 13 در مقایسه ی با غلظت بافتی آن ها، فاکتور مناسبی جهت تشخیص زودهنگام در مبتلایان به سرطان پستان بود.