بررسی رابطه کارآیی سرمایه در گردش با انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

واحدهای تجاری، راهکارهای جدیدی برای رشد و بهبود عملکرد مالی و کاهش ریسک در تامین منابع مالی جستجو می کنند. با توجه به نقش کارآیی سرمایه در گردش در نحوه تامین مالی شرکت ها، هدف، بررسی رابطه کارآیی سرمایه در گردش با انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه است. نوآوری این پژوهش استفاده از الگوی باتاچاریا برای اندازه گیری کارآیی سرمایه در گردش است.

دوره مدنظر برای آزمون فرضیه ها، سال های 1385 تا 1396 بوده و از داده های 172 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است.

نتایج حاصل از تخمین الگوی پژوهش نشان می دهد با افزایش کارآیی سرمایه در گردش می توان میزان انحراف ساختار سرمایه از سطح بهینه را کاهش داد. افزون بر این، رابطه کارآیی سرمایه در گردش با انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه در شرکت های بیش اهرمی به ‎صورت معناداری از شرکت های کم اهرمی، قوی تر است.