اثر روش های عمل آوری فیزیکی و بیولوژیکی دانه ذرت بر تولید گاز و فراسنجه های تخمیری در شرایط برون تنی

عمل آوری به روش های مختلف می تواند بر فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی تخمیری دانه ذرت تاثیر بگذارد.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش های عمل آوری فیزیکی و بیولوژیکی بر فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی تخمیری دانه ذرت در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار شامل: 1) دانه ذرت بدون عمل آوری (شاهد)، 2) دانه ذرت فلیک شده با بخار (به مدت 3 تا 5 دقیقه)، 3) دانه ذرت فلیک شده+ مخمر (ساکارومایسس سرویزیه) (4 درصد به نسبت 1:2)، 4) دانه ذرت مایکروویو شده (باقدرت850 وات و به مدت 3 دقیقه)، 5) دانه ذرت فلیک شده با مایکروویو و 6) دانه ذرت فلیک شده+ مخمر + مایکروویو انجام شد.

مایع شکمبه از سه راس گوسفند نژاد دالاق با میانگین وزنی 5/2 ± 45 کیلوگرم قبل از وعده خوراک دهی، صبحگاهی جمع آوری و پس از صاف کردن با بزاق مصنوعی با نسبت 1:2 مخلوط و در داخل ویال ها ریخته و به مدت 96 ساعت در داخل بن باری قرار داده شد. میزان تولید گاز نمونه ها در ساعات مختلف ثبت و نتایج توسط نرم افزار SAS پردازش گردید.

نتایج نشان داد که روش های عمل آوری تاثیر معنی داری بر پتانسیل تولید گاز داشتند. در بین عمل آوری ها، روش ترکیبی بیشترین تاثیر را بر قابلیت هضم ماده آلی (10/88 گرم بر کیلوگرم) داشت. تیمار های عمل آوری شده با مایکروویو در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری قابلیت هضم برون تنی ماده خشک و ماده آلی را کاهش دادند. بالاترین مقدار تولید پروتئین میکروبی در تیما ر های عمل آوری شده به ترتیب مربوط به تیمار فلیک+مخمر، فلیک و مایکروویو بود (به ترتیب: 73/171، 23/170 و 11/170 میلی گرم بر گرم ماده خشک) .

 به نظر می رسد بر اساس داده های حاصل از فراسنجه های تولید گاز تخمینی و قابلیت هضم، عمل آوری با مایکروویو تجزیه شکمبه ای دانه ذرت را کاهش داده است.