همگرایی زبانی و ادبی عربی و فارسی: زمینه ای برای رواج دیپلماسی علمی میان ایران و دولت های خلیج فارس

صارت اللغتان الفارسیه والعربیه، بفعل التقارب اللغوی والتاریخی، متقاربین فی الفکر والحکمه والثقافه ‏والماده الادبیه. فتکونت الثقافه المشترکه بین اصحابهما حیث یمکننا ان نعد هذا التقارب اللغوی ماده ‏خصبه للتدانی بین الشعبین، الإیرانی والعربی، خاصه للدول القاطنه علی شاطئ الخلیج الفارسی. رفع من ‏شان هذا التقارب الادبی کاداه تواصل تاریخی، ما حدث من توترات سیاسیه بین إیران وجاراتها من ‏البلدان العربیه علی حافه الخلیج الفارسی فی الآونه الاخیره مما ابعدت بعضها عن بعض. فواضح کل الوضوح، إن تقریب الشعوب من اهداف البحوث المقارنیه الهامه، إذن یبدو ان الدبلوماسیه العلمیه ‏غفلت عن هذا العامل الموثر کاداه فاعله لتطبیع العلاقات بین إیران وجاراتها الخلیجیه، بل إن الاحداث ‏السیاسیه المتوتره سبقت التقارب الادبی والثقافی المشترک بین تلک‎ ‎الدول؛ فلابد من الرجوع إلی الکنوز ‏الادبیه المشرقه لإعطاء دور فعال للدبلوماسیه الثقافیه للادبین الفارسی والعربی فی تحسین العلاقات ‏السیاسیه التی ادت إلی التهمیش یومیا. تمکن الإشاره إلی اهم العوامل التی جعلت الدبلوماسیه العلمیه ‏ضعفیه ک: عدم فاعلیه اللغه الفارسیه وفقدان التحفیزات التعلیمیه والإخفاق فی توسیع عملیه الترجمه ‏لآدابها خاصه بعد انتصار الثوره الإسلامیه وعدم الاهتمام بالادب العربی للبلدان الخلیجیه فی البرنامج ‏التعلیمی الجامعی. فمن المستحسن إتخاذ إستراتیجات لتبیین الابعاد الثقافه ییالإیرانیه باللغه العربیه وترجمه ‏الاعمال یالادبیه المعاصره وإقامه دورات ادبیه للتفاعل العلمی بین اساتذه اللغه الفارسیه والعربیه الجامعیین.