بررسی تغییرات ضخامت اینتیما- مدیا و مدول یانگ شریان کاروتید مشترک در پرتودرمانی خارجی نواحی گردن براساس پردازش تصاویر فراآوایی

نظر به اهمیت ویژه پیش گیری از بروز عارضه در شریان کاروتید در سامانه قلبی- عروقی، بررسی رفتار کشسان شریان کاروتید در پی پرتودرمانی به عنوان نشان گر آسیب، امری ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق 24 بیمار که شریان کاروتید مشترک آن ها در میدان تابشی قرار می گیرد، انتخاب شدند. با کانتور نمودن کاروتید مشترک آن ها در تصاویر متوالی سی تی اسکن، دوز جذبی دریافتی کاروتید آن ها به کمک نرم افزار طراحی درمان تعیین شد. تصویربرداری فراآوایی از حرکت دیواره شریان کاروتید در دو حالت قبل، از اولین جلسه درمان و بعد از اتمام فرآیند پرتودرمانی انجام شد. سپس تغییرات لحظه ای ضخامت اینتیما- مدیا و دیواره شریان در راستای شعاعی توسط پردازش تصاویر با برنامه مبتنی بر الگوریتم بیشینه گرادیان انجام شد. براساس تغییر نسبی قطر شریان، مدول الاستیک برآورد شد. نتایج نشان دادند سهم دوز دریافتی کاروتید از میزان دوز تجویزی 0/24±0/82 گری است. هم چنین، مدول یانگ شریان در پی روند پرتودرمانی نسبت به حالت پیش از درمان 0/21±1/58 می باشد که این روند با افزایش ضخامت اینتیما- مدیا همراه است و به عنوان پیش آهنگی برای سکته مغزی محسوب می شود.