کنترل ارتعاشات سکوی دریایی ثابت فولادی با استفاده از میراگر آلیاژ حافظه دار

عمر مفید و سلامت سکوهای دریایی ثابت فولادی متاثر از میزان ارتعاشات دائمی وارده توسط نیروهای ناشی از وزش باد و برخورد امواج دریا است. حرکت های رفت و برگشتی سکو و عرشه روی آن، خستگی سازه و اتصالات را به همراه داشته و باعث اختلال در عملکرد تجهیزات، تاسیسات حفاری و همچنین بهره برداری از سکو می شود. بنابراین، هدف اصلی این تحقیق کنترل ارتعاشات سکوی دریایی ثابت فولادی با استفاده از میراگرهای آلیاژ حافظه دار است. آلیاژهای حافظه دار دارای دو ویژگی حافظه داری و فوق ارتجاعی بوده و به عنوان میراگر گزینه بسیار مناسبی محسوب می شوند. در این نوع آلیاژها، تبدیلات ساختاری کریستال ها از فاز آستنیت به فاز مارتنزیت و برعکس، با اتلاف و استهلاک انرژی همراه است. در این تحقیق یک سکوی دریایی مجهز به میراگرهای آلیاژ حافظه دار، به ارتفاع 90متر و در آبی به عمق 80متر، به صورت سیستم چندین درجه آزادی جرم متمرکز مدل سازی شده و تحت تاریخچه زمانی بار امواج دریا تحلیل شده است. برای حل دستگاه معادله دیفرانسیل حاکم بر ارتعاش سیستم و مدل سازی رفتار چرخه ای آلیاژ حافظه دار، به ترتیب از روش انتگرال گیری مستقیم و مدل چرخه ای ایده آل چندخطی استفاده شده است. مقایسه پاسخ های دینامیکی سکو در دو حالت "با" و "بدون" میراگر آلیاژ حافظه دار، 42% کاهش تغییر مکان عرشه، 62% کاهش شتاب عرشه و همچنین 32% کاهش نیروی برشی تراز پایه سکو را نشان داده است.