اهمیت و جایگاه فرم و سبک نوشتار در فلسفه ورزی

متون فلسفی در ژانرها و فرم های ادبی متنوعی پدید آمده اند. متفکران در خصوص اهمیت عناصر ادبی این آثار مواضع متفاوتی اتخاذ نموده اند. برخی برای سبک و فرم ادبی، نقشی تصادفی و تزیینی قائل می شوند و در مقابل برخی دیگر برای این عناصر دلالت های فلسفی قائل هستند. موضع فلاسفه درباره نقش عناصر ادبی متون فلسفی بر رویکرد آنها در مطالعه تاریخ فلسفه و نگارش متون جدید فلسفی موثر است. به همی ن سبب مطالعه نسبت فرم و محتوای فلسفه ورزی اهمیت می یابد. هدف از این نوشتار بررسی نسبت فلسفه ورزی و فرم ادبی با رجوع مستقیم به آثار نوشتاری فلسفی است. در این راستا امکانات و محدودیت های سبک و فرم های نوشتاری متون فلسفی بررسی می شود. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد جنبه ادبی نوشته های فلسفی تصادفی و تزیینی نیستند و هر فرم نوشتاری محدودیت ها و امکانات خود را داراست.