تاثیر سایکوسل بر برخی صفات فیزیولوژیکی و عملکرد گندم تحت تنش شوری

به منظور ارزیابی تغییر در یون های سدیم (Na+) و پتاسیم (K+)، انتقال مجدد ماده خشک و دوره پر شدن دانه گندم تحت تنش شوری، یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شوری خاک در چهار سطح]بدون اعمال شوری به عنوان شاهد  و شوری 25، 50 و 75 میلی مولار با نمک NaCl به ترتیب معادل3/2، 61/4 و 92/6 دسی زیمنس بر متر[، و چهار سطح سایکوسل]بدون سایکوسل به عنوان شاهد و کاربرد 400، 800 و 1200 میلی گرم در لیتر سایکوسل[را شامل شدند. تنش شوری عملکرد دانه ، شاخص کلروفیل، دوره پر شدن دانه ، هدایت الکتریکی و محتوای نسبی آب در اندام های هوایی گندم را کاهش داد. ولی سرعت پر شدن دانه و انتقال ماده خشک از اندام های هوایی افزایش یافت. کاربرد 1200 میلی گرم در لیتر سایکوسل سهم فرایند انتقال مجدد ماده خشک در اندام هوایی و ساقه را به ترتیب 36/36 و 75/5 درصد کاهش داد. در عوض نسبت سدیم به پتاسیم با افزایش سطح شوری، افزایش یافت. در تمامی سطوح شوری کاربرد سایکوسل محتوای سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم را کاهش داد. زیادی انباشتگی پتاسیم در گیاهان تیمار شده با سایکوسل منجر به کاهش نسبت سدیم به پتاسیم و در نتیجه افزایش کارآیی مقاومت این گیاهان به شوری شد. به طور کلی، نتیجه گرفته شد که کاربرد سایکوسل می تواند به عنوان یک ابزار مناسب برای افزایش عملکرد گندم در شرایط شوری مورد استفاده قرار گیرد.