ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻓﻄﺮﻱ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻱ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻲ

مبانی معرفت شناسی میرزا مهدی اصفهانی(ره) بر پایه نظریه فطرت، در حوزه زبان شناسی، جهان شناسی و خداشناسی شکل یافته است. به باور وی، فطرت در معنای عام و گسترده آن، مواجهه مستقیم عاقل با جهان خارج و حذف صورت و تصورات ذهنی در ساحت تعقل و اندیشه است. نور علم و عقل، اشیای خارجی را برای عاقل روشن می کنند و صورت های ذهنی دخالتی در فرآیند شناخت ندارند. اما شناخت خداوند، به معرفت فطری است نه با صور عقلی و نه با نور علم و عقل. معرفت فطری خدا همان دریافت معرفت الله از خداست و انسان با همین شناخت وارد نشئه دنیا می شود. درک احاطی خداوند ممتنع است و تنها راه معرفت عقلی، خروج از حدین است.