مقایسه خاصیت آنتی اکسیدانی و فنول کل گیاه تشنه داری(Scropholaria striata Boiss.) در اقالیم مختلف در استان ایلام

گل میمونی (.Scropholaria striata Boiss) با نام محلی تشنه داری از مهم ترین گیاهان دارویی خانواده گل میمونی است که در ایران گیاه بیشتر در مناطق سردسیر و کوهستانی زاگرس رشد می کند. گرچه ترکیبات شیمیایی این گیاه شناسایی نشده است؛ اما مردم ساکن استان ایلام سال هاست که به صورت تجربی از آن در درمان بیماری های متفاوت استفاده می کنند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل اثر منطقه (اقلیم) برخواص آنتی اکسیدانی و میزان فنول این گیاه انجام شد. برای این منظور از سه منطقه بدره، دره شهر و دهلران در یک جهت یکسان (شمال شرقی) با فاصله 100 متر، سرشاخه میوه دار گیاه در خرداد ماه 1395 و مصادف با هنگام ظهور میوه جمع آوری شد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره متانولی نمونه های گیاهی با روش DPPH و مقدار کل ترکیب های فنلی با روش فولین سیوکالتو اندازه گیری شد. پس از تحلیل آماری، نتایج حاکی از آن بود که اثر منطقه بر بازده عصاره، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فنول کل در سطح احتمال خطای یک درصد معنی دار بود. بالاترین میزان بازده (07/3 ± 37/19 درصد)، خاصیت آنتی اکسیدانی (96/0±5656/126 میکرو گرم بر میلی لیتر) و فنول کل (17/3±7689/55 میکرو گرم بر میلی لیتر) در منطقه دره شهر به دست آمد. بنابراین می توان دریافت تغییرات اقلیمی سبب سنتز برخی ترکیبات ثانویه شده است.