سنتز، شناسایی و خواص پلی آمیدهای آروماتیک نوین جاذب UV

پلی آمیدهای آروماتیک دسته مهمی از پلیمرهای کارآمد و مقاوم گرمایی به شمار می آیند. مهم ترین مسئله در به کارگیری این پلیمرها مشکل بودن فراورش است که از دمای ذوب و دمای انتقال شیشه ای زیاد و ماهیت حل نا پذیری آن ها در اغلب حلال های آلی بی پروتون ناشی می شود. مشکل اصلی پلیمرهای مقاوم گرمایی، حفظ پایداری گرمایی و هم زمان افزایش حل پذیری آن هاست که با طراحی و سنتز مونومرهای جدید می توان بر آن غلبه کرد.

ابتدا، بیس(4-اکسی بنزوئیک اسید)-5،1-آنتراکینون (DA1) و بیس(3-اکسی بنزوئیک اسید)-5،1-آنتراکینون (DA2) به ترتیب از راه واکنش های جانشینی هسته دوست 4-هیدروکسی بنزوئیک اسید و 3-هیدروکسی بنزوئیک اسید با 5،1- دی کلروآنتراکینون سنتز شدند. در مرحله بعد، روش Yamazaki برای سنتز پلی آمیدهای نوین از واکنش پلیمرشدن تراکمی دی اسیدهای به دست آمده با دی آمین های آروماتیک متفاوت از جمله اکسی دی آنیلین (ODA)، پارافنیلن دی آمین (PPDA)، 6،2-دی آمینوپیریدین (DAP)، 5،1- دی آمینونفتالین (DAN) و دی آمینودی فنیل متان (DADPM) در مجاورت تری فنیل فسفیت (TPP) و پیریدین به عنوان معرف فعال کننده و N-متیل-2-پیرولیدون به عنوان حلال به کار گرفته شد.

ساختار مونومرها و پلیمرهای تهیه شده با روش های مختلف طیف نمایی شناسایی شد. خواص فیزیکی و گرمایی پلیمرهای جدید نظیر پایداری و رفتار گرمایی، حل پذیری، گرانروی و جذب فرابنفش مطالعه و رابطه ساختار-خواص آن ها بررسی شد. پلیمرهای تهیه شده در محدوده 370-344 نانومتر جذب UV نشان دادند. واردکردن ترکیب حجیم و آروماتیک آنتراکینونی به زنجیر اصلی پلیمر موجب شد تا در مجموع پلیمرها از پایداری گرمایی زیاد و حل پذیری بهبودیافته ای در حلال های قطبی بی پروتون برخوردار باشند.