نگاهی انتقادی به تعالیم و تجربه های عرفانی مکتب کاستاندا (با محوریت کتاب «قدرت سکوت»)

یکی از پیامدهای مدرنیته، شکل گیری مکاتب اخلاقی و عرفانی جدید است که تلاش برای رسیدن بشر به آرزوهای دنیوی و لذت بردن از زندگی در صدر تعالیم آن ها قرار دارد. مکتب کاستاندا که عرفانی سرخ پوستی است، یکی از این مکاتب است که از جهاتی چون توجه به سحر و جادو، گرایش به گیاهان توهم آمیز و... قابل نقد و تامل است. از مهم ترین مباحث عرفانی این مکتب می توان به اتحاد با نیروی برتر، پرهیز از غرور و خودبینی، تاکید بر مرگ نمادین، بی توجهی به دنیا و... اشاره کرد. لازم به ذکر است که اندیشه های عرفانی این مکتب از جهاتی چون بی توجهی به خداوند، عدم اعتقاد به آخرت و معاد، تسلط بر نیروی برتر (قصد، عقاب و...)، آسان بودن راه وصول، عدم پیوند فنا با بقا و... قابل نقد و بحث است؛ درنتیجه این سوال مطرح می شود که تعالیم عرفانی کاستاندا تا چه حد با تعالیم ناب عرفان های حقیقی - از جمله عرفان اسلامی- تطابق و تشابه دارد؟ بنابراین این مقاله با مطالعه ی اندیشه و تجربه های عرفانی کاستاندا (با محوریت کتاب «قدرت سکوت»)، با رویکردی انتقادی و تطبیقی، به تبیین این تعالیم می پردازد و سعی دارد صحت اندیشه های کاستاندا را با محوریت عرفان اسلامی بسنجد.