مروری بر نقش نانومواد در بهبود خواص مقاومت به خوردگی پوششهای غنی از روی
پوششهای غنی از روی، یکی از پرمصرفترین پوششهای مقاوم بهخوردگی در صنایع مختلف بهشمار میروند. در این پوششها اغلب از درصدهای بالای پودر روی (بالای 90% وزنی در فیلم خشک) بهمنظور حفاظت کاتدی موثر استفاده میشود که خود منجر به بروز مشکلات زیادی در این پوششها از جمله کاهش چسبندگی پوشش به بستر فلز، کاهش خواص فیزیکی و مکانیکی و افزایش گرانروی رنگ می شود. بهمنظور کاهش مشکلات یادشده، محققان سعی کردهاند تا با جایگزینی مقادیر کمی از پودر روی با نانومواد (2/0 تا 5 درصد وزنی)، همزمان با کاهش درصد پودر روی در این پوششها، دوره حفاظت کاتدی و همچنین خاصیت حفاظت سدی- فیزیکی را در این پوششها افزایش دهند. در این مقاله، نانومواد مورد استفاده در پوششهای غنی از روی، به 5 دسته کلی طبقهبندی شدند و نقش و سازوکار عملکرد هر دسته مورد بررسی قرار گرفت. نانومواد رسانای فلزی (شامل نانوذرات آلومینیم، منیزیم و روی) با افزایش پیوندهای الکتریکی و بهبود محصولات خوردگی عمل میکنند. نانومواد رسانای پایه کربنی (شامل نانوذرات کربن سیاه و نانولولههای کربنی) موجب افزایش هر دو ویژگی حفاظت کاتدی و حفاظت سدی-فیزیکی در پوشش میشوند. پلیمرهای رسانا از جمله پلیآنیلین اغلب بهصورت ترکیب با سایر نانومواد موجب کاهش تخلخل و افزایش رسانایی پوشش میشوند. نانومواد نارسانا (شامل نانو رس و نانوهیدروکسیدهای لایهای مضاعف) که تاثیر آنها بهدلیل افزایش خاصیت سدکنندگی پوشش است و در نهایت، گرافن و مشتقات آن بهدلیل خواص منحصر بهفرد خود علاوه بر افزایش رسانایی و خاصیت سدکنندگی، موجب افزایش قابل توجه چسبندگی و مقاومت به جدایش کاتدی میشوند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.