تبیین و بررسی تربیت اخلاقی کودک

پرورش اخلاقی صحیح و مناسب، انسان را از قرار گرفتن در تنگناهای بزرگ میرهاند و بعنوان نیرویی برای جلوگیری از وارد شدن در تباهی ها و لغزشها، به انسان کمک میکند. بدیهی است وقتی کاری در شرایطی ویژه و در زمان خود انجام میگیرد، آثار دلخواه را بدست میدهد. دوران کودکی نیز بهترین زمان برای سازندگی است. کودک برای تربیت، آمادگی کامل را دارد و هر تدبیری در تربیت او بکار گرفته شود، در دل و جانش نقش میبندد و براحتی از میان نمیرود. اخلاق و ویژگی های ناشایست را که در بزرگسالی جزو شخصیت فرد شده، نمیتوان به آسانی تغییر داد؛ حال آنکه یک نهال کوچک را میتوان از حالت انحراف به راستی درآورد. بنابرین، دوران کودکی، بهترین دوره سازندگی و تربیت اخلاقی است. مهمترین زمان برای تربیت اخلاقی دوران کودکی است چراکه ذهن و روان کودک هنوز کاملا شکل نگرفته و برای هرگونه تربیت آمادگی دارد و مسئولیت این امر حساس و مهم در مرتبه اول برعهده پدران و مادران نهاده شده است. ازاینرو نوشتار حاضر ابتدا به مسئله اخلاق بعنوان عامل اولیه در تربیت پرداخته و سپس تربیت را مورد بررسی قرار داده و بدنبال آن، چگونگی ارتباط با کودک و مراحل یادگیری و پذیرش مقررات و قوانین اخلاقی و در بعد تربیت دینی، نکات اخلاقی و عبادی در زمینه رفتار با کودک را مورد مداقه قرار داده است.