تاثیر مدیریت مصرف منابع پتاسیمی بر برخی ویژگی های کمی و کیفی گندم پائیزه

به منظور بررسی تاثیر مدیریت مصرف منابع پتاسیمی در زراعت گندم آبی، آزمایشی در دو مزرعه (1 و 2) به ترتیب با مقادیر پتاسیم قابل دسترس 125 و412 میلی گرم بر کیلوگرم، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار در سال زراعی 97-1396 در ارومیه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: (1) شاهد (مصرف عناصر پایه برمبنای آزمون خاک به جز پتاسیم)؛ (2) شاهد+ مصرف پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم قبل از کاشت؛ (3) شاهد+ مصرف 50% پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم قبل از کاشت و 50% باقیمانده از منبع کلرورپتاسیم؛ (4) شاهد+ مصرف 50% پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم قبل از کاشت و 50% باقیمانده از منبع سولوپتاس؛(5) شاهد+ مصرف50% پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم قبل از کاشت و 50% باقیمانده از منبع سولفات پتاسیم حاوی کلات روی بودند. نتایج نشان داد که در مکان (1) پتاسیم، اثر بخشی معنی داری بر عملکرد و پروتئین دانه گندم داشت. در این مکان، تیمار پنجم در مقایسه با سایر تیمارها، باعث افزایش بیشتر عملکرد دانه، پروتئین دانه و غلظت روی دانه گندم شد. مصرف تقسیطی پتاسیم، نسبت به مصرف قبل از کاشت، میزان کارایی کود پتاسیمی را افزایش داد. درحالی که کارایی پتاسیم در تیمار دوم برابر پنج کیلوگرم بر کیلوگرم بود، در تیمارهای سوم و چهارم به شش و در تیمار پنجم به هشت کیلوگرم بر کیلوگرم بهبود یافت. در مکان (2) مصرف کودهای حاوی این عنصر بر عوامل مذکور کم تاثیر بود. بطور کلی، چنین نتیجه گیری می شود که در مکان (1)، با اعمال مصرف بهینه کودی (تیمار 3) عملکرد هکتاری گندم 1300 کیلوگرم بر هکتار نسبت به شاهد، افزایش یافت. درحالی که، سولفات پتاسیم حاوی کلات روی در تیمار (5)، افزایش 11 درصدی عملکرد و 60 درصدی کارایی کود را حتی نسبت به تیمار (3) موجب شد.