طراحی سیستم آب شیرینکن خورشیدی به روش اسمز معکوس - فتوولتائیک (مطالعه موردی: آب لب شور روستای سربند اردبیل)

بحران آب از چالش های بسیار مهم پیش روی جامعه ایران به شمار می‎رود. بیشتر کشورهای در حال توسعه سعی می کنند تا تعادلی بین منابع آب شیرین رو به کاهش و درخواست های تامین آب جمعیت های در حال افزایش برقرار کنند. به‎طور کلی فناوری های شیرین سازی آب، از روش های نوین تامین آب هستند، اما مصرف انرژی بالایی دارند. استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر به‎عنوان یک راه حل بدیع برای تامین انرژی با ماهیت سازگار و پایدار و حفظ محیط زیست است. هدف از این مطالعه، طراحی یک سیستم بهینه آب‎شیرین‎کن خورشیدی است که برای روستای سربند اردبیل (مطالعه موردی) مناسب بوده و بتواند نیازهای آبی را از لحاظ کمی و کیفی تامین کرده و هم چنین از لحاظ زیست محیطی راه حل قابل قبولی باشد. بدین منظور روش اسمز معکوس- فتوولتائیک به‎عنوان روش انتخابی برای شیرین سازی آب انتخاب شده است. از دو نرم افزار WAVE و PVsyst نیز به‎ترتیب برای مدل‎سازی و تحلیل سیستم اسمز معکوس و سیستم تامین انرژی فتوولتائیک استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل‎سازی و تحلیل نشان می دهد که مقدار TDS آب قبل و پس از تصفیه به‎ترتیب 2117 و 86/177 میلی‍گرم بر لیتر بوده که از لحاظ استانداردهای مربوطه قابل‎قبول است. هم چنین برای تامین انرژی سیستم تصفیه آب به سیستم فتوولتائیکی با توان  kW5/9 نیاز است. به‎نظر می‍رسد استفاده از این نوع سیستم ها، علاوه‎بر کاهش تولید آلاینده های زیست محیطی، از فشار بر روی شبکه توزیع برق کاسته و هم چنین مشکل تامین آب آشامیدنی را حل نماید.