تجربه‏ زیسته زنان نجات‏ یافته از خودسوزی در بخش کوهنانی کوهدشت

خودکشی یکی از آسیب‏های اجتماعی موجود در جوامع مختلف است که به شیوه‏های گوناگونی انجام می‏شود؛ خودسوزی یکی از این شیوه‏های دردناک است. مقاله حاضر با هدف مطالعه تجربه‏ زیسته زنان نجات‏یافته از خودسوزی در بخش کوهنانی شهرستان کوهدشت، که طی سال‏های 1383 تا 1396 به خودسوزی اقدام کرده اند، صورت گرفته است. محققان در این پژوهش کیفی از روش‏ پدیدارشناسی تفسیری، نمونه‏گیری هدفمند و تکنیک مصاحبه عمیق با 10 زن برای جمع‏آوری اطلاعات بهره جسته‏اند. همه مصاحبه‏ها ضبط و بلافاصله روی کاغذ نگاشته ‏و با رویکرد تفسیری تحلیل شد. یافته‏های پژوهش، که حاصل استخراج از مصاحبه‏هاست، شامل مقوله‏های «سنت‏گرایی فرهنگی»، «چالش‏های اقتصادی»، «کمبود مهارت‏های ارتباطی»، «خشونت شوهران علیه زنان»، «ناخوشایندی طلاق»، «ابراز خود و رهایی» و «دسترسی آسان به مواد خودسوزی» است. نتایج پژوهش بیانگر تعامل ابعاد مختلف فرهنگی اجتماعی، اقتصادی و روانی در فرایند اقدام به خودسوزی زنان روستایی و موقعیت‏مند بودن این ابعاد است. در آخر، پیشنهادهایی متناسب با ظرفیت‏های موجود ارائه شد.