کارکرد جریان سیال ذهن در ادبیات مقاومت فلسطین، مطالعه موردی: داستان کوتاه «إلی ان نعود» اثر غسان کنفانی

در آغاز قرن بیستم همراه با نظریات فروید و یونگ در مورد انسان، رویکرد جدیدی نسبت به انسان و ذهن شکل گرفت که تاثیر آن در ادبیات، به پیدایش جریان سیال ذهن منجر شد. در این سبک به - عنوان شورشی در داستان نویسی نویسنده بر خلاف داستان های کلاسیک به جای پرداختن به ظاهر - شخصیت ها سعی می کند در اعماق ذهن آن ها نفوذ کرده و از دریچه ی ذهن شخصیت ها، داستان را روایت کند. غسان کنفانی یکی از نخستین پیشگامان این سبک در ادبیات عربی، داستان "إلی ان نعود" را در سال 7591 به رشته ی تحریر در آورد که در آن روح رنج دیده ی یک فلسطینی را در سال 7591 به تصویر می کشد که با نفوذ در اعماق ناخودآگاه خویش در طول داستان سیر خودآگاهی را می پیماید و تصمیم می گیرد مخازن آب صهیونیست ها در زمین های اشغالی را منفجر سازد. کل این داستان در ذهن شخصیت و در سطح ما قبل کلام در جریان است و ذهن شخصیت در میان خاطرات خوشایند و ناخوشایند گذشته در سیلان است. این مقاله سعی دارد تا با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی جریان سیال ذهن در - این داستان بپردازد و نتایج نشان دهد که غسان از گفت و گوی درونی، زمان ذهنی، تداعی آزاد ، تکنیک های سینمایی و زبان شعری و... را برای انعکاس زخم های روحی انسان فلسطینی برگزیده است.