شیوع بالای هیپوتیروئیدی شدید نوزادان: نیاز برای استراتژی تشخیصی و درمانی موثر در برنمه کشوری غربالگری کم کاری مادرزادی تیروئید

شیوع بالای هیپوتیروییدی نوزادان در تهران و دماوند قبلا گزارش شده است ولی شدت هیپوتیروییدی مورد ارزیابی قرار نگرفته است. گزارش حاضر به این موضوع می پردازد.
از اسفند 1376 تا پایان خرداد 1382، 31 نوزاد هیپوتیرویید ترم (≥32 هفته) در برنامه غربالگری هیپوتیروییدی نوزادان شناسایی و در دو گروه دایمی (n=25) و گذرا (n=6) دسته بندی شدند. گروه دایمی به دیس ژنزی (n=18) و دیس هورمونوژنزی (n=7) و گروه دیس ژنزی به دو زیر گروه اکتوپی - هیپوپلازی (n=13) و آتیروییدی (n=5) تقسیم شدند. گروه های مذکور از لحاظ مقادیر تیروکسین سرم و وجود هیپوتیروییدی شدید (T4<42.8 nmol/l) با یکدیگر مقایسه شدند.
میانگین و انحراف معیار تیروکسین سرم در گروه دایمی (38.0±42.2 nmol/l) کمتر از گذرا (p<0.01, 101.9±46.5) بود. غلظت تیروکسین سرم در دیس ژنزی (41.9±47.5 nmol/l) و دیس هورمونوژنزی مشابه (27.8±23.7 nmol/l) و در آتیروییدی (11.1±5.9 nmol/l) پایین تر از هیپوتیروییدی گذرا بود (p<0.05). و 18 (72%) هیپوتیروییدی دایمی، 1 (16.7%) هیپوتیروییدی گذرا، 8 (61.5%) اکتوپی - دیس پلازی، 5 (100%) آتیروییدی و 5 (71.4%) دست هورمونوژنزی، از هیپوتیروییدی شدید رنج می برند. نسبت شانس وقوع هیپوتیروییدی شدید در انواع دایمی 12.9 برابر گذرا بود (فاصله اطمینان (1.27-130.54: %95.
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع بالای هیپوتیروییدی شدید نیاز برای طراحی یک برنامه ملی غربالگری موثر در شروع زود هنگام و با دوز دارویی مناسب را مطرح می نماید.