تعیین موقعیت های جوش مقاومتی نقطه ای در ورق های مونتاژی به منظور افزایش استحکام اتصال

جوشکاری مقاومتی نقطه ای یکی از روش های اتصال ورق های فلزی می باشد. موقعیت و تعداد جوش ها روی عملکرد استحکام ورق های مونتاژی، هزینه و زمان تولید تاثیر بسزایی دارد. از این رو در این مقاله رویکردی برای طراحی موقعیت نقطه جوش ها ارائه شده. ترکیب اجزاء محدود و بهینه سازی ازدحام ذرات استفاده شده است. یک نقطه جوش روی ورق های مونتاژ شده ایجاد و تحت آزمون کشش قرار گرفته تا رفتار مکانیکی آن بدست آید. با استفاده از این رفتار، نقطه جوش در نرم افزار اجزاء محدود مدل سازی شده و نتایج با داده های تجربی سه نوع چیدمان متفاوت نقطه جوش ها (مقایسه و صحت مدل سازی مورد تایید قرار گرفته است. پس از صحت سنجی، از این مدل برای فرایند بهینه سازی استفاده شده بنحوی که موقعیت نقطه جوش ها از طریق الگوریتم ازدحام ذرات تعیین و از طریق روش اجزاء محدود عملکرد آن ارزیابی می شود. با استفاده از این روش مشاهده شده که با انتخاب صحیح موقعیت دو، سه و چهار نقطه جوش ها، به ترتیب نیرو شکست تا 9/1، 13/2 و 76/2 برابر نسبت به نیروی شکست تک جوش افزایش یافته است. انتخاب چهار نقطه در دایره ی به شعاع 04/18 میلی متر و زاویه یکی از محورهای تقارن با محور بارگذاری 89/65 درجه است، 2.76 برابر استحکام اتصال را افزایش می دهد.