تحلیل تغییرات زمانی خط ساحلی شمال تنگه هرمز از طریق ابزار تحلیل رقومی خط ساحلی(DSAS)

سیستم های ساحلی بسیار پویا و فعال هستند و تحول در آنها به دلیل برخورد دو محیط دینامیک خشکی و دریا، نسبتا سریع روی می دهد و در کل پایدار نیستند. در این پژوهش، تغییرات خط ساحلی شمال تا غرب تنگه ی هرمز در چهار دوره یعنی 1972، 1987، 2002 و 2019 با کمک ابزار تحلیل سامانه خط ساحلی (DSAS) اندازه گیری شد. ابزارهای اصلی این پژوهش، تصاویر ماهواره ای لندست، نقشه ها و نرم افزارها است. هدف اصلی، مقایسه ی تغییرات خط ساحلی مورد بررسی در یک دوره ی 47 ساله از طریق تصاویر ماهواره ای است. پهنه ی ساحلی مورد مطالعه به چهار بازه ی کلی، دسته بندی و در این چهار بازه ترانسکت هایی در فواصل مساوی 100 متر ترسیم شد. طی این محدوده ی زمانی 47 ساله، متوسط نرخ جابه جایی (LRR) خط ساحلی در بازه های D، C، B و A به ترتیب برابر با 12/6، 65/1، 63/2 و 8/0 متر در سال بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده، خطوط ساحلی بیشتر به سمت دریا پیشروی داشته اند که این امر نشان می دهد رسوب گذاری بیش از فرسایش بوده است. میزان تغییرات رخ داده، از روش ترسیم پروفیل های متساوی البعد (ترانسکت) و عمود بر خط ساحلی طی چهار دوره ی زمانی حاصل شد. سپس تحلیل آماری داده ها و سرانجام محاسبه ی MAPE و RMSE صورت گرفت و پارامتر EPR به عنوان مبنایی برای پیش بینی خطوط ساحلی انتخاب شد. خطوط ساحلی پیش بینی شده برای 10 تا 20 سال آینده نیز بیانگر پیشروی خط ساحل به سمت دریا و ادامه پیدا کردن همین روند رسوب گذاری است. البته نمی توان بخش هایی را که فرآیند فرسایش و پسروی در آنها حاکم است، نادیده گرفت؛ به خصوص در محدوده ی جنگل های حرا در خورخوران و بخش هایی از دلتای رود کل و بخش غربی بندرعباس که آسیب پذیری بخش های مختلف ساحلی را در محدوده ی مطالعاتی نشان می دهد و نیاز به برنامه ریزی برای محافظت از خطوط ساحلی در بخش های مختلف آن احساس می شود.