مقایسه کارائی الگوریتم های طبقه بندی تصاویر ماهواره در آشکار سازی پهنه های ماسه ای دشت سرخس

شناخت و ارزیابی پهنه های متاثر از فرسایش بادی، ابزار مهمی برای مدیران و برنامه ریزان در راستای توسعه ی پایدار مناطق مختلف می باشد. امروزه روش های مختلفی برای پهنه بندی اراضی متاثر از فرسایش بادی در جهان وجود دارد که مهم ترین آنها، استفاده از تصاویر ماهواره و الگوریتم های مختلف طبقه بندی است. در این تحقیق به منظور تفکیک کاربری های مهم در منطقه ی بیابانی دشت سرخس، از سه تکنیک طبقه بندی نظارت شده و تصویر ماهواره ی لندست 8 سال 2015 استفاده شد. روش منتخب پس از بررسی کلیه ی الگوریتم های طبقه بندی شامل روش پیکسل پایه، الگوریتم حداکثر احتمال، روش شیءگرا، الگوریتم ماشین بردار پشتیبان و روش درخت تصمیم گیری و تلفیق دو الگوریتم فوق است. به منظور صحت سنجی نتایج علاوه بر استفاده از پارامترهای دقت کل، ضریب کاپا، ماتریس دقت تولید کننده و تولید شده، از دو پارامتر مغایرت کمی و مغایرت تخصیصی نیز استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که روش درخت تصمیم گیری با دقت کل 87% ، شاخص کاپای 82% ، مغایرت کمی 6.7% و مغایرت تخصیصی 5.6%  نسبت به دیگر روش ها مانند روش پیکسل پایه و شیءگرا به ترتیب با دقت کل 83% و 80% ، شاخص کاپای 78% و 75% ، مغایرت کمی 10.4% و 83% و مغایرت تخصیصی 6.1% و 7.6% ، از دقت و صحت بالاتری برخوردار است؛ به گونه ای که مساحت اراضی ماسه ای شامل تپه ها و پهنه های ماسه ای در حدود 1349 کیلومتر مربع برآورد شد. بیشترین گستردگی این اراضی، در بخش های مرکزی منطقه و عمدتا در مجاورت عناصر زیستی و فیزیکی می باشد. علاوه بر آن، با مقایسه ی مساحت نقشه های تولید شده مشخص شد که مساحت کاربری های سطوح آبی و اراضی کشاورزی تقریبا نزدیک به هم بوده و بیشترین اختلاف مساحت مربوط به کاربری های مراتع، اراضی بایر و پهنه های ماسه ای است.