بررسی آزمایشگاهی حذف جیوه از محلول های آبی با استفاده از جاذب نانولوله کربنی مغناطیسی شده

حذف آلودگی ها به وسیله جاذب، یک روش مفید و موثر برای حذف فلزات سنگین از نمونه های آبی است. جیوه یکی از انواع فلزات سنگین است که اثرات بسیار مخربی بر سلامت انسان و محیط زیست دارد. این پژوهش با هدف بررسی عملکرد نانولوله کربنی مغناطیسی شده، برای حذف جیوه از محلول های آبی انجام شد. از روش سطح پاسخ بر مبنای مدل باکس-بنکن برای ارزیابی اثر متغیرهای مستقل مانند pH محلول، غلظت اولیه جیوه، دز جاذب و زمان تماس بر عملکرد پاسخ (درصد حذف جیوه) استفاده شد. ابتدا نانولوله کربنی مغناطیسی شده سنتز شد و مشخصات جاذب به وسیله آنالیزهای SEM و FT-IR و XRD بررسی شد، سپس آزمایش های جذب بر اساس طراحی آزمایش انجام شد. نتایج حاصل از آنالیز مشخصات جاذب نشان داد که ذرات اکسید آهن به خوبی بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره نشانده شده اند و جاذب خاصیت مغناطیسی پیدا کرده است. نتایج حاصل از انجام آزمایش ها توسط نرم افزار Design Expert آنالیز و تحلیل شد و مناسب ترین مدل برای رسم منحنی های سطح پاسخ که روش مرتبه دوم بوده است، مشخص شد. بر اساس نتایج آزمایش ها بیشترین راندمان حذف جیوه تحت شرایط pH برابر 6، دز جاذب 6/0 گرم در لیتر، غلظت اولیه جیوه ppm 10 و زمان تماس 150 دقیقه حاصل شد که معادل 85 درصد بود. با تطابق داده های آزمایشگاهی با مدل های ایزوترم و سینتیک مشخص شد که فرایند جذب از مدل ایزوترم فروندلیچ (99/0<R2) و همچنین مدل سینتیک شبه مرتبه