تحقق امنیت آبی در سازه های آبی تاریخی شهرهای کویری(مطالعه موردی شهر یزد)

آب به عنوان مهمترین عنصر حیات است که در پیدایش تمدنهای بشری و ساخت شهرها، نقشی بنیادین ایفا می کند. امروزه تامین امنیت آبی به عنوان یک چالش ضروری شناخته شده است. بر اساس دیدگاه سیستمی، امنیت آبی مکانیزمی پیچیده و پویا است که در آن فرایندهای اجتماعی و اکولوژیک در تعامل با یکدیگر بوده و همراه با شناخت چرخه های بازخورد، پاسخ‎های فعالانه ای برای تامین نیازهای انسانی مطرح می نماید. هدف مطالعه حاضر تبیین امنیت آبی با توجه به دیدگاه سیستمی و یکپارچه، استنتاج سطوح تحلیلی امنیت آبی و ارائه مدل مفهومی قابلیت سازه های تاریخی شهرهای کویری در تامین امنیت آبی است. این مطالعه یک بررسی استتنتاجی- تطبیقی است. ابزار جمع آوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای، بررسی اسناد و مدارک است. نتایج حاصل از مدل تطبیقی تهیه شده حاکی از آن است که، کارکردهای سازه های آبی تاریخی شهرهای کویری (اقتصادی- اجتماعی - فرهنگی -اکولوژیکی) با سطوح تحلیلی امنیت آبی (امنیت اجتماعی آب، امنیت اقتصادی آب، امنیت محیط زیستی آب، امنیت شهری آب، تاب آوری در مقابل بحران ها) هم راستا می باشد. به عبارتی این سازه های آبی برای قرن ها تامین کننده امنیت آبی در تمامی سطوح آن برای ساکنین شهرهای کویری بودند و بازآفرینی مفاهیم و ارزش های نهفته در آن ضرورتی انکارناپذیر است.