تاثیر درمان فعال سازی رفتاری بر راهبردهای مقابله ای دانشجویان با اختلال اضطراب فراگیر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان فعال سازی رفتاری بر راهبردهای مقابله ای دانشجویان با اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. تعداد 30 نفر از دانشجویان دختر مقطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه خرم آباد پس از ارزیابی بالینی اولیه و بر اساس ملاک های پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دوبار) برنامه گروه درمانی فعال سازی رفتاری را دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس یک راهه تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد با کنترل اثر پی آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش و گروه کنترل در مولفه های راهبردهای مقابله ای تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاصل از پژوهش می توان اظهار کرد که درمان فعال سازی رفتاری بر افزایش راهبرد مقابله ای مسئله مدار و کاهش راهبرد مقابله ای هیجان مدار تاثیر معناداری دارد. در  مجموع  پیشنهاد می شود که  گروه درمانی فعال سازی رفتاری به عنوان شیوه مناسبی جهت بهبود راهبردهای مقابله ای دانشجویان با اختلال اضطراب فراگیر، توسط مشاوران و روان درمانگران در نظر گرفته شود.