بررسی اثرات تغییر کاربری اراضی بر سیل خیزی و رسوب زایی حوزه آبخیز حنیفقان، فارس

در یک اکوسیستم طبیعی بهره برداری از زمین و ایجاد تغییر در شرایط محیطی به ویژه پوشش گیاهی و کاربری اراضی آن اکوسیستم بر پاسخ های هیدرولوژیکی مانند جاری شدن سیلاب و میزان فرسایش و رسوب منطقه تاثیرگذار می باشد و در نهایت باعث خسارات شدید اقتصادی - اجتماعی می شود. لذا پیش بینی تغییرات کاربری اراضی بر وضعیت سیلاب های دهه های آتی و رسوب زایی حوزه، راهگشای مقابله با این پدیده خواهد بود. جهت شبیه سازی سیستم هیدرولوژیکی دهه های آتی، مدل HEC-HMS که برای دوره گذشته واسنجی و اعتبارسنجی شده، با تغییر در شماره منحنی و درصد نفوذناپذیری زیر حوزه ها اجرا شد؛ و هیدروگراف های پیش بینی شده دهه های آتی (2020، 2025 و 2030) و گذشته (2004) مورد مقایسه قرار گرفت.  نتایج نشان داد دبی اوج و حجم سیلاب در دهه های 2020، 2025 و 2030 نسبت به دهه 2004 به ترتیب (8/52 و 41/20)، (29/70 و 51/32) و (87/78 و 05/38) افزایش خواهد یافت. میانگین دبی اوج در دهه 2020، 2025 و 2030 نسبت به میانگین دبی اوج رگبارهای مشاهداتی (در اثر تغییر کاربری اراضی و ثابت ماندن سایر شرایط) به ترتیب 16، 25 و 35/38 درصد افزایش خواهد یافت. مرحله دوم، تعیین تغییرات رسوب در آینده با استفاده از منحنی سنجه-رسوب بود که با قرار دادن دبی دهه 2004 و دهه های 2020، 2025 و 2030 در آن، میزان رسوب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان رسوب برای سال 2020 در مقایسه با سال 2004 به میزان 01/12، برای سال 2025 در مقایسه با سال 2020، 14/15 درصد و برای سال 2030 در مقایسه با سال 2025، 64/36 درصد افزایش خواهد یافت. با توجه به نتایج به دست آمده، تغییر کاربری در آینده و به تبع آن افزایش دبی، رسوب هم به طور قابل توجهی افزایش پیدا خواهد کرد؛ که می تواند شرایط هیدرولوژیکی و مورفولوژی حوزه را تحت تاثیر قرار دهد.