استنباط بیزی برای کنترل ژنتیکی تحمل به تنش خشکی در گندم بهاره

خشکی تنش غیرزیستی اصلی است که به طور جدی بر تولید و کیفیت گندم در جهان تاثیر می گذارد. اطلاعات مربوط به وراثت تحمل به خشکی برای تعیین نوع برنامه اصلاحی و تکوین ارقام متحمل ضروری است. در این مطالعه، استنباط بیزی برای بررسی ماهیت و میزان اثرهای ژنی کنترل کننده عملکرد و اجزای آن در شرایط کمبود آب و شرایط عادی با استفاده از ارزیابی ارقام گندم نان (بم و آرتا) و نسل های مشتق شده از آن ها مورد استفاده قرار گرفت. استنباط بیزی با استفاده از روش گزینش متغیر گیبز (GVS) و معیار اطلاعات انحراف (DIC) برای شناسایی مهم ترین اثرهای ژنی و مقایسه مدل هایی با اثرهای ژنی مختلف مورد استفاده قرار گرفت. GVS و DIC روشی کارآمد برای انجام تجزیه و تحلیل و معرفی مدل های مناسب ارایه کردند. می توان نتیجه گرفت که تجزیه و تحلیل بیزی استنباط قوی از ساختار ژنتیکی عملکرد و اجزای عملکرد در گندم ارایه می دهد. از آن جا که اثرهای افزایشی، غالبیت و اپیستازی در وراثت صفات زراعی درگیر بودند، روش هایی که از همه انواع اثرهای ژنی استفاده می کنند مانند اصلاح ارقام هیبرید، در صورت رفع موانع تولید این ارقام، می تواند در بهبود عملکرد و پایداری آن در گندم سودمند باشد.