دست یابی به ابعاد بهینه شبکه آماربرداری جنگل با استفاده از روش واریوگرافی در زمین آمار (بررسی موردی: سری 5 طرح جنگلداری صفارود رامسر)

این پژوهش برای دست یابی به ابعاد بهینه شبکه آماربرداری در جنگل با استفاده از روش واریوگرافی در زمین آمار در حوزه آبخیز 30 جنگل صفارود رامسر به مساحت 100 هکتار انجام شد. نمونه برداری در یک شبکه منظم با شروع تصادفی به ابعاد 200×150 مترمربع انجام شد. برای تعیین همبستگی مکانی مناسب بین نمونه ها در فواصل کوتاه، از محل تقاطع اضلاع شبکه فوق، دو قطعه نمونه دیگر نیز به فاصله 50 متر در دو جهت اصلی نسبت به قطعه نمونه های مرکزی برداشت شدند. هر قطعه نمونه از دو بخش هم مرکز دایره ای به مساحت سه و هفت آر تشکیل شد. ترسیم مدل انتخابی برای برازش واریوگرام تجربی از مجموع قطعات نمونه زمین مرجع برای متغیرهای حجم و سطح مقطع برابرسینه در هکتار در سطح قطعه نمونه هفت آری نشان از وجود ساختار مکانی قوی و ارتباط معنی دار بین نمونه های اندازه گیری شده دارد. وجود ارتباط مکانی ضعیف بین نمونه ها برای متغیر سطح مقطع برابرسینه در هکتار در قطعه نمونه سه آری بیانگر ساختار مکانی ضعیف آن است.