اولویت بندی راهکارهای کاهش تصادفات عابران پیاده (مطالعه موردی:شهر خوی)

بحران ایمنی معابر شهری، مرگ ومیرها، آسیب ها و هزینه های ناشی از حوادث رانندگی، یکی چالش از های مهم سلامت، بهداشت عمومی و توسعه کشورها است . بر اساس آمار پزشکی قانونی کشور، تصادفات مرتبط با عابرین پیاده می 31/5 در درون شهر دارای سهم درصد باشد . در پژوهش حاضر، تلاش است بر این تا با استفاده از سیستمی، دیدگاه میزان اثربخشی اقدامات شهرداری در افزایش ایمنی عابران زمینه پیاده شهری در های مختلف موردسنجش اولویت قرار گرفته و گردد بندی .

توصیفی و – پژوهش حاضر، تحلیلی از نوع پیمایشی بوده که در قالب تحلیل های هم و بستگی تحلیل فضایی از انجام SPSS با استفاده به رسیده است. جامعه آماری در این پژوهش، تمامی تصادف های کروکی وثبت شده توسط پلیس راهنمایی و رانندگی در سال 1391های ،1392 1393و می باشد.

یافته می ها نشان که دهد ضریب هم بستگی پیرسون بین متغیر اقدامات شهرداری و کاهش تصادفات در ناحیه یک شهر خوی، رابطه قوی و معکوسی هم با ضریب - 0/457بستگی و سطح اطمینان دارد 99 درصد ؛ یعنی با افزایش اقدامات شهرداری، میزان تصادفات عابران پیاده کاهش می یابد . علاوه نصب برآن، چراغ تابلوها و 0/476 های راهنمایی و رانندگی با ضریب تاثیر است و ؛ روشنایی خیابان (سرعت 0/333) ها (خط 0/292) احداث گیرها ، پیاده ، (پل 0/105) کشی خطوط عابر و احداث های (به 0/085) عابر پیاده ترتیب در رتبه ، های دوم تا پنجم قرار دارند.

نتایج نشان دهد که اقدامات اصلاحی و نصب تجهیزات ایمنی مانند چراغ راهنمایی و روشنایی، تاثیر زیادی در کاهش تصادفات عابرین پیاده در مناطق شهری خوی دارد که پیشنهاد می گردد به عنوان راهکارهای اصلی کاهش تصادفات عابرین پیاده مدنظر قرار گیرد.