ارائه یک روش ادغامی از داده های محیطی، زمین شناسی و سنجش از دور در تحقیقات آب های زیرزمینی: مطالعه موردی دشت ساوه

هدف از این تحقیق، ارائه روشی تلفیقی از داده های محیطی، زمین شناسی و تصاویر ماهواره ای در پتانسیل یابی مناطق مستعد آب های زیرزمینی در دشت ساوه می باشد. شناسایی چنین مناطقی، نیازمند شناخت دقیق عوامل و معیارهای موثر بر آن می باشد. برای این منظور، علاوه بر تصاویر ماهواره ای لندست 8، نه لایه اطلاعاتی مرتبط با آب های زیرزمینی، استفاده گردیدند. سپس، این لایه ها با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی در سه حالت مختلف، جهت به حداقل رساندن خطاها، وزن دهی شده و با تلفیق لایه های وزن دار به روش های آمار مکانی، نقشه پتانسیل آب های زیرزمینی در پنج طبقه با پتاسیل خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف شناسایی و تفکیک گردید. نتایج نشان داد که 50/14 درصد منطقه دارای پتانسیل خیلی کم، 50/7 کم، 21درصد متوسط، 50/34 درصد خوب و 50/22 درصد دارای پتانسیل خیلی خوب می باشند. نتایج همچنین نشان داد، پهنه بندی پتانسیل بالا بیشتر منطبق بر مناطقی با رسوبات آبرفتی درشت دانه و کنگلومرا و پهنه های بدون پتانسیل، منطبق بر مناطقی با سنگ های آتشفشانی و گرانیتی می باشند. برای اعتبارسنجی نتایج، از موقعیت چاه های پیزومتری در سال 1397به تعداد 62 چاه استفاده گردید که دقت 74 درصدی موقعیت چاه ها را در مناطق با پتانسیل خیلی خوب نشان داد که بیانگر دقت خوب روش مورد استفاده می باشد. هر چند تعداد کمی از آنها نیز در سایر مناطق قرار داشت که این امر می تواند به علت زیاد بودن شیب این مناطق و رخنمون آب در آن مناطق شده باشند. بر اساس نتایج حاصل، گسترش آب های زیرزمینی بیشتر در قسمت های غرب، جنوب غربی، جنوب شرقی و مرکز منطقه مورد مطالعه حاصل گردید.